Δεν πρόκειται για μαγική λύση απεμπλοκής της χώρας από την κρίση, αλλά για πρακτική που ήδη εφαρμόζουν οι Κύπριοι με τις συμφωνίες που έχουν κάνει με Αμερικανούς και Ισραηλινούς, οι εταιρείες των οποίων έχουν ήδη αρχίσει να πουλάνε ποσοστά δικαιωμάτων εξόρυξης και εκμετάλλευσης στη διεθνή αγορά. Το μόνο που χρειάζεται να πράξουν ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί είναι να αναζητήσουν ανάδοχο για το swap με το οποίο θα λυτρωθεί η χώρα από το Μνημόνιο για να βγει και πάλι στις αγορές.
Η λύση σωτηρίας συζητείται ευρύτατα στο παρασκήνιο των ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων και συνιστά την μέγιστη πρόκληση για τον Παπανδρέου και την κυβέρνησή του, καθώς, όταν επαληθευτεί κα από τα πλέον αρμόδια χείλη ότι η σχετικά πρόταση θεμελιώνεται βάσει των εθνικών συμφερόντων, ο πρωθυπουργός θα κληθεί να αποδείξει εάν τελικά επιδιώκει να μην χρεοκοπήσει η χώρα και να μην σύρεται επί δεκαετίες ως υποζύγιο της Διεθνούς των Τοκογλύφων ή το αντίθετο.
Η λύση προκύπτει από την αξιοποίηση του ίδιου «οπλοστασίου» με το οποίο πλήττουν την Ελλάδα οι πιστωτές της και βασίζεται στην επιλογή της αξιοποίησης μίας χρηματοπιστωτικής συνταγής που κατά σύστημα έχει χρησιμοποιηθεί από τις Ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικά από την κυβέρνηση Σημίτη και μετά: της συνταγής της τιτλοποίησης, της πράξης ανταλλαγής, δηλαδή, των δικαιωμάτων απορρόφησης μελλοντικών εσόδων από εκμετάλλευση δημοσίων εσόδων με ρευστό. Κεφάλαια τα οποία θα αποδοθούν άμεσα από τους δικαιούχους που θα αγοράσουν τους τίτλους δικαιωμάτων που θα εκδώσει ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός που θα επιλεγεί για τη δουλειά και βέβαια θα κατατεθούν αμέσως στον λογαριασμό αποπληρωμής του δημοσίου χρέους.
Σε ό,τι αφορά το αντικείμενο της τιτλοποίησης (κατά την ορολογία των διεθνών αγορών και των οικονομολόγων, swap): Η κυβέρνηση έχει την ακράδαντη δυνατότητα –αύριο κιόλας- να απευθυνθεί σε ό,ποια παγκόσμια τράπεζα την συμφέρει και να διαπραγματευτεί την τιτλοποίηση των εσόδων που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του βεβαιωμένου πλέον και από κυβερνητικά χείλη ενεργειακού πλούτου που κρύβεται στις θάλασσές μας και πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Η πρόταση αφορά κατ’ αρχήν στα κοιτάσματα για τα οποία έχουν ήδη δρομολογηθεί –από αυτή την κυβέρνηση- ερευνητικές γεωτρήσεις, πετρελαιοφόρα πεδία στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης από την αξιοποίηση των οποίων κατά βεβαιότητα θα προκύψουν κερδοφορίες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων τις επόμενες δεκαετίες, ως και την εξάντλησή τους. Ποσά τα οποία όταν στηθούν οι πλατφόρμες και αρχίσει η ενεργειακή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, θα καταλήξουν στους πιστωτές της χώρας, εάν, βέβαια, δεν προηγηθεί η υπογραφή μίας προδοτικής σύμβασης με ρήτρα εγγυήσεων τα κέρδη από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Το ερώτημα: Χρειάζεται να περιμένουμε την ημέρα (μετά από μία πενταετία, τουλάχιστον) που θα αποκαλυφθεί ο εθνικός πλούτος;
Η απάντηση: Ξεκάθαρα «όχι», λεφτά για να γλιτώσει ο τόπος υπάρχουν στις αγορές και με τις καίριες κινήσεις που υποδεικνύονται στην κυβέρνηση είναι εφικτό να αποδοθούν άμεσα στα Ελληνικά ταμεία, αρκεί ο πρωθυπουργός να αποδεχτεί τη λύση της τιτλοποίησης των μελλοντικών κρατικών εσόδων από την εκμετάλλευση των εθνικών ενεργειακών πηγών, με συμφωνία που θα επιδιώξει με τους Αμερικανούς, ώστε, ταυτόχρονα, μαζί με το ρευστό που θα έχει διαθέσιμο για την αποτίναξη του ζυγού των πιστωτών, θα διασφαλίζει και την εθνική ακεραιότητα από τον τουρκικό κίνδυνο (με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ θα ελέγχουν όλο το παιχνίδι στα Ελληνικά πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου και οι Τούρκοι δεν θα τολμήσουν να απειλήσουν).
Μία τέτοιου τύπου τιτλοποίηση θα αφορά βέβαια σε μεγέθη δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων ή ευρώ, ώστε να καλυφθεί άμεσα ο στόχος της απαλλαγής από το διευθυντήριο της Ευρωζώνης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που με τα «σχέδια σωτηρίας» της Ελληνικής οικονομίας εφαρμόζουν ήδη πολιτική τοκογλυφικής εθνοκάθαρσης.
Κατά την πρόταση, η διεθνής τράπεζα ανάδοχος που θα αναλάβει την εκτέλεση του ενεργειακού swap θα είναι σε θέση να διαθέσει στις διεθνείς αγορές τα δικαιώματα επί των εσόδων που θα κατοχυρωθούν από την αξιοποίηση των Ελληνικών κοιτασμάτων, στη λογική της απόδοσης στους δικαιούχους των σχετικών τίτλων ορίων εκμετάλλευσης επί του 50% της συνολικής κερδοφορίας.
Το Δημόσιο, βέβαια, θα έχει ήδη εισπράξει τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν για να κατεβεί η χώρα από τη λαιμητόμο των πιστωτών της, ενώ η τράπεζα που θα κάνει τη δουλειά θα αποκομίσει τα κέρδη της από την έκδοση των τίτλων εξόρυξης και εκμετάλλευσης που θα διαθέτει στην αγορά. Η χώρα θα έχει λυτρωθεί πριν μας αρπάξουν τα πετρέλαια, μέσω εγγυήσεων που δεν αποκλείεται να απαιτήσουν οι αρχιτοκογλύφοι του πλανήτη που έφερε στον τόπο ο Παπανδρέου.
Στον Παπανδρέου προσφέρεται η ευκαιρία να απαλλάξει με μία συμφωνία – ματ την χώρα από την κρεμάλα που μας έχουν στήσει οι πιστωτές (…και στο κάτω – κάτω με τους Αμερικανούς φίλους του θα προωθήσει την τιτλοποίηση). Θα γράψει ιστορία και θα του συγχωρεθούν από τον λαό όλα τα εγκληματικά λάθη που έχει διαπράξει προ της έλευσης της τρόικας και κυρίως στη διάρκεια της μνημονιακής πολιτείας του. Το θέλει ή περιμένει το αφεντικό από την Ουάσιγκτον να του το υπαγορεύσει;
Σχόλιο ιστολογίου: Βέβαια, ότι εμείς γράφαμε πριν από 1,5 χρόνο, σήμερα το γράφει η εφημερίδα «Αυριανή». Ουδέν μεμπτόν, αφού έστω και τώρα ο αρθρογράφος της εφημερίδας είδε τι μπορεί να συμβεί. Βέβαια, η μονομέρεια της προσέγγισης στην διάθεση του προϊόντος προς έναν και μόνο ενδιαφερόμενο (ΗΠΑ), ενέχει και την υποκειμενικότητά του άρθρου. Άραγε, τι θα συνέβαινε, εάν υπήρχαν δύο ή περισσότεροι ενδιαφερόμενοι; Μήπως θα ανέβαινε η τιμή που θα εισέπραττε η Ελλάδα από την εκμετάλλευση του δικού της φυσικού πλούτου από τρίτους; Με βάση μελέτες της Άγκυρας, ο ενεργειακός πλούτος της Ελλάδας ξεπερνάει τα 7 τρισεκατομμύρια ευρώ και μάλλον η χώρα μας με ικανή πολιτική ηγεσία -και όχι με αγόμενους και φερόμενους πολιτικούς- μπορεί να εισπράξει πολλά περισσότερα από το 10% που «βλέπει» ο αρθρογράφος της «Αυριανής». Και είναι απολύτως βέβαιο πως το 10% είναι «χάρισμα» μπροστά σε έναν πλούτο που θα απομακρύνει μία ενεργειακή κρίση και θα αποδώσει τεράστια οφέλη σε βάθος δεκαετιών σε όσους κερδίσουν το δικαίωμα της εκμετάλλευσης.
Βέβαια, η «αποκάλυψη» του σχεδίου σωτηρίας, αποτελεί ουσιαστικά και παραδοχή πως η χώρα μας έχει οδηγηθεί με συγκεκριμένο σχεδιασμό στην πόρτα της χρεοκοπίας. Κάποιοι θέλουν να μας πάρουν τα πάντα και μάλιστα χωρίς να δώσουν απολύτως τίποτε… Μπορούμε να συναινέσουμε σε κάτι τέτοιο; Ασφαλώς όχι! Όμως, δεν μπορούμε να συναινέσουμε στο να εισπράξει η Ελλάδα ψίχουλα, χωρίς να γνωρίζει τι θα ήταν διατεθειμένη να δώσει η Ρωσία, η Αγγλία, η Γαλλία ή η Γερμανία για τον ορυκτό της πλούτο… Όσο για την Τουρκία, ας τολμήσει, επιτέλους… Το Αιγαίο και η Θράκη την περιμένουν. Δεν χρειαζόμαστε προστάτες απέναντι σε «νταήδες», αρκεί η πολιτική και στρατιωτική μας ηγεσία να σκέφτεται Ελληνικά.
Πηγή : http://www.on-news.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου