Προσυπογράψτε την προσπάθεια αυτή... θεωρώ οτι αξίζει...

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΨΑΔ)

Φίλες και Φίλοι Πολίτες
Είμαστε σήμερα λίγοι απλοί πολίτες, αλλά πιστεύουμε ότι αύριο θα γίνουμε πολλοί. Κοινό στοιχείο που μας ενώνει, είναι η ανησυχία  για τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν στο ισχύον σύστημα άσκησης της πολιτικής εξουσίας και η αίσθηση της ανάγκης ότι πρέπει να κάνουμε κάτι και μείς και να μη περιοριζόμαστε μόνο στις διαπιστώσεις των προβλημάτων.

Α. Σύνοψη – Προοίμιο

Διαπιστώσεις για την κρίση του πολιτικού  συστήματος της Αντιπροσωπευτικής  Δημοκρατίας, σε όλες τις χώρες γενικά και στη χώρα μας ειδικότερα, έχουν γίνει πολλές και από πολλούς. Είναι αρκετές, δεν χρειάζονται περισσότερες.
Εκείνο που χρειάζεται είναι να κατανοήσουμε τη βαθύτερη, την πραγματική αιτία της κρίσης, για να κάνουμε εκείνες τις  συνταγματικές και νομοθετικές αλλαγές που θα την ακυρώσουν.
Οι κρατούσες απόψεις για την αιτία της κρίσης δεν είναι πολλές. Ουσιαστικά περιορίζονται σε μία. Στην άποψη ότι η κρίση οφείλεται στις λανθασμένες επιλογές ηγετών που κάνουμε εμείς οι απλοί πολίτες. Αιτία δε των λανθασμένων επιλογών είναι,  κατά την άποψη των περισσοτέρων ειδημόνων και απλών πολιτών, « η χαμηλή μέση κατά κεφαλή, πνευματική και ηθική, καλλιέργεια των πολιτών»
Εμείς δεν πιστεύουμε ότι αυτή είναι η αιτία. Πιστεύουμε ότι η πραγματική αιτία της κρίσης βρίσκεται στα εγγενή  χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος. Ακόμη πιστεύουμε ότι «η χαμηλή κατά κεφαλή καλλιέργεια», που πράγματι υπάρχει, οφείλεται και αυτή στην ίδια αιτία, στα εγγενή χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος.
Το έργο για έξοδο από την κρίση, που παίζεται συνέχεια από τους άρχοντες /αντιπρόσωπους μας με τίτλο: «φύγετε σεις που μας καταστρέψατε για να έρθουμε εμείς και να σωθούμε», μας κούρασε και έπαψε να μαςενδιαφέρει.
Η προσδοκία μας να επιλέξουμε έναν ηγέτη / μεσσία, που με τις μεγάλες πνευματικές και ηθικές δυνάμεις του θα μας λυτρώσει, μας απογοήτευσε γιατί αποδείχθηκε στην πράξη ότι είναι μια πολύ μικρών πιθανοτήτων προσδοκία.
Υπάρχει κάποια άλλη λύση ;
Είναι πολλοί ειδήμονες, ιδίως ξένοι,  που υποστηρίζουν ότι η υπέρβαση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο με τον προσανατολισμό των  σημερινών αντιπροσωπευτικών Δημοκρατιών στις αρχές της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.  Της Δημοκρατίας που  ‘‘ξεχάστηκε’’ όταν τα κράτη έπαψαν να είναι κράτη-πόλεις στα οποία ήταν εφικτή, λόγω του μικρού μεγέθους τους, η  συγκέντρωση όλων των πολιτών στην Πνύκα για αμφιενεργή ενημέρωση και λήψη αποφάσεων με δημοψηφίσματα.
Σήμερα όμως, χάρη στην τεχνολογία, αυτή η δυνατότητα υπάρχει ανεξάρτητα αν το κράτος είναι μεγάλο ή μικρό. « Σήμερα όλος ο κόσμος έγινε ένα χωριό», στο οποίο οι πολίτες μπορούν:

• Να ενημερώνονται , εύκολα γρήγορα και από έγκυρες πηγές, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του Ιντερνέτ
• Να συμμετέχουν στη λήψη των μεγάλων αποφάσεων με ψηφιακά δημοψηφίσματα, που θα γίνονται από το σπίτι μας.  

Σήμερα μπορεί να ξαναγεννηθεί: η κουλτούρα της Πόλης -Κράτους και να λειτουργήσει ένα πολίτευμα Άμεσης Δημοκρατίας, προσαρμοσμένο στα δεδομένα του 21ου αιώνα.
Στις σελίδες που ακολουθούν , ίσως βρεις απλές και κατανοητές  απόψεις για τα βασικά χαρακτηριστικά της κρίσης, την πραγματική αιτία της  και  τον τρόπο υπέρβασης της Ίσως συμφωνήσεις και εσύ ότι «και ένα  ψηφιακό δημοψήφισμα αν γινόταν το χρόνο, θα ήταν αρκετό για να οδηγήσει σταδιακά στην οριστική υπέρβαση της κρίσης».

Β. Η κρίση και η αντιμετώπιση της

Στα πλαίσια των ανωτέρω  κινήτρων και πεποιθήσεων, θέτουμε υπόψη σας  τα ακόλουθα:
 
1.Το πρόβλημα
Βασικό χαρακτηριστικό της υπάρχουσας κρίσης, στη χώρα μας αλλά σε πολλές άλλες, είναι η υποβάθμιση της ευθύνης και ειλικρίνειας και η γιγάντωση της ιδιοτέλειας και ανειλικρίνειας των πολιτικών, των αντιπροσώπων γενικότερα, αλλά και των πολιτών.
Η ταύτιση της δημόσιας και της ατομικής ζωής που υπήρχε στους πολίτες της γνήσιας δημοκρατίας, της  Αθηναϊκής Δημοκρατίας, δεν υπάρχει πια. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σήμερα ενδιαφέρεται μόνο για την ατομική ζωή του, και αδιαφορεί για τη δημόσια η οποία διαμορφώνεται και ελέγχεται όχι από τους πολίτες,  αλλά από τους κάθε μορφής αντιπροσώπους μας, που υποτίθεται ότι τους επιλέγουμε ελεύθερα. Στην πραγματικότητα όμως δεν τους επιλέγουμε ελεύθερα αλλά έντονα χειραγωγημένα από τους λίγους που κατά  βάθος ασκούν την εξουσία. Αυτοί οι λίγοι είναι εκείνοι που ελέγχουν: τα ΜΜΕ, την οικονομία, τους κομματικούς μηχανισμούς καθώς και τα μικρά αλλά δυναμικά υποσύνολα πολιτών τα οποία προστατεύουν  συντεχνιακά, ή άλλα συμφέροντα .
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, στους μεν πολίτες υποβαθμίσθηκε η γνώση, το ενδιαφέρον και η ευθύνη για τη δημόσια ζωή, στους δε λίγους  της εξουσίας αναπτύχθηκε  η  ιδιοτέλεια και η αλαζονεία του ηγεμόνα και του πρίγκιπα. Οι λίγες εξαιρέσεις δεν ακυρώνουν αυτόν τον κανόνα. 
Η ουσιαστική ακύρωσης κάθε εξουσίας των πολιτών, έχει οδηγήσει στον μετασχηματισμό του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας σε ένα πολίτευμα « εκλεγμένης ολιγαρχίας», με έντονο το στοιχείο της κληρονομικής εξουσίας.

2. Η αιτία της κρίσης.
Βαθύτερη αιτία αυτής της κρίσης είναι η  αποψίλωση της εξουσίας από τους φυσικούς ιδιοκτήτες εξουσίας, τους  πολίτες και η συγκέντρωση της στους λίγους. Μια αποψίλωση  που δεν γίνεται  με παράβαση του γράμματος των θεσμών, αλλά με κατάφορη παράβαση του πνεύματος αυτών.
Πράγματι, αντίθετα προς το πνεύμα των θεσμών, κορυφαίο όργανο εξουσίας στην πράξη δεν είναι σήμερα το Κοινοβούλιο, αλλά η Κυβέρνηση, αν όχι μονάχα  ο Πρωθυπουργός. Πράγματι, πολιτικοί και ειδήμονες διακηρύττουν σήμερα, χωρίς προβληματισμούς και αναστολές, ότι στις εκλογές οι πολίτες επιλέγουν Πρωθυπουργό και όχι Κοινοβούλιο.
Αυτή όμως η υπερβολική συγκέντρωση της εξουσίας, νομοτελειακά οδηγεί στην υποβάθμιση της ευθύνης και στη γιγάντωση της ιδιοτέλειας,  των πολιτικών αλλά και των πολιτών· οδηγεί στην αύξηση της κοινωνικής εντροπίας και στο θάνατο της δημοκρατίας αν όχι στο θάνατο των ίδιων των κοινωνικών συστημάτων.

3. Η ριζική αντιμετώπιση της κρίσης
Από τα προηγούμενα προκύπτει ότι για να αντιμετωπισθεί η κρίση, απαιτείται να αυξηθεί η εξουσία που ασκούν σήμερα οι πολίτες. Η κρατούσα αντίληψη ότι οι πολίτες έχουν εξουσία, αλλά δεν μπορούν στην πράξη να την ασκούν, αποτελεί λογική και ηθική αντίφαση.
Οι  άνθρωποι ως σύνολο (set) επιλέγουν και θα επιλέγουν τις βέλτιστες για την επιβίωση τους λύσεις, που είναι εφικτές σε ένα δεδομένο  φυσικό ή κοινωνικό  περιβάλλον. Αυτή η φυσική νομοτέλεια ελάχιστα επηρεάζεται - και ασφαλώς δεν ανατρέπεται - μόνο με προγράμματα παιδείας και καλλιέργειας των ανθρώπων. Πραγματική παιδεία υπάρχει μόνο σε γνήσιο δημοκρατικό περιβάλλον.
Η σημερινή  γνωστή  κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία,  κατά βάθος οφείλεται  στο ότι στις σπουδαστικές κοινότητες, και στην κοινωνία  δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία.
Αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι: η  χαμηλή ηθική καλλιέργεια δεν είναι η αιτία αλλά το  αποτέλεσμα της κρίσης.
Η αντιμετώπιση της κρίσης συνεπώς, απαιτεί πρωτίστως αλλαγές των θεσμών ώστε να ακυρωθεί η βαθύτερη αιτία της κρίσης, και να θωρακισθεί το πολίτευμα από φαινόμενα μετάπτωσης του σε ένα ολιγαρχικό πολίτευμα με το όνομα δημοκρατία.  
Η επιτυχής επιλογή ικανών και ηθικών αρχόντων αποτελεί σημαντικό παράγοντα υπέρβασης της κρίσης, αλλά σε κάθε περίπτωση τον δεύτερο παράγοντα. Οι εγγενείς αδυναμίες του συστήματος υπερισχύουν των καλών προθέσεων και ακυρώνουν τις προσπάθειες υπέρβασης της κρίσης, που ασφαλώς έγιναν και θα γίνονται από κάποιους, λίγους, άρχοντες.
Οι άρχοντες που έχουν καλές, αλλά αντίθετες με τα συμφέροντα του συστήματος προθέσεις, απορρίπτονται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Είναι καιρός να πάψουμε «να ζητάμε την αλήθεια στης χαλιμάς τα παραμύθια».
 
4.Η στρατηγική υπέρβασης της κρίσης
Η ακύρωση της πραγματικής αιτίας της κρίσης μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη διεύρυνση των σημερινών πολιτευμάτων κοινοβουλευτισμού προς την κατεύθυνση της αρχαιοελληνικής, της άμεσης, δημοκρατίας. Μια διεύρυνση που θα είναι προσανατολισμένη στις αρχές της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας, αλλά και προσαρμοσμένη στις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και τεχνολογικές συνθήκες του 21ου  αιώνα. Όχημα για αυτή τη διεύρυνση είναι η νέα ψηφιακή τεχνολογία των αμφιενεργών δικτύων· η τεχνολογία του Ιντερνέτ.
Η στρατηγική αυτή προϋποθέτει να κατανοηθεί ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για να γίνουν οι ακόλουθες αλλαγές στις αντιλήψεις των πολιτών και στους θεσμούς της πολιτείας:

• Μεταφορά ενός ποσοστού εξουσίας που ασκείται από το ισχύον πολιτικό σύστημα των αντιπροσώπων στους ίδιους τους πολίτες. Η μεταφορά αυτή ήταν προφανώς πάντοτε αναγκαία και σκόπιμη αλλά μόνο σήμερα γίνεται  λειτουργικά και οικονομικά εφικτή με τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας. 
• Κατανόηση ότι η μεταφορά αυτή είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της  δημοκρατίας γιατί η χρησιμοποίηση της  νέας τεχνολογίας στον τομέα άσκησης της εξουσίας, αποκλειστικά από τους λίγους εκλεγμένους  ή «εκλεγμένους» αντιπρόσωπους μας, αποτελεί επιλογή υψηλού ρίσκου. Η νέα ψηφιακή τεχνολογία είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα χρησιμοποιηθεί και στον τομέα άσκησης της εξουσίας ( e – governance). Το πρόβλημα είναι ότι η νέα τεχνολογία μπορεί να υπηρετήσει εξ ίσου αποτελεσματικά, τόσο γνήσιους δημοκρατικούς όσο και ολιγαρχικούς ή ψευτοδημοκρατικούς  θεσμούς. Εάν υπηρετήσει γνησίους δημοκρατικούς θεσμούς, η νέα τεχνολογία θα γίνει ευλογία. Εάν όμως υπηρετήσει ολιγαρχικούς ή ψευτοδημοκρατικούς θα γίνει κατάρα και εφιάλτης. Η δημιουργία όμως  των θεσμών είναι, προφανώς,  ευθύνη όλων των ανθρώπων και όχι της τεχνολογίας.
• Οι συνταγματικές και νομοθετικές αλλαγές που απαιτούνται για την  υλοποίηση της ανωτέρω στρατηγικής, πρέπει και μπορούν να  πραγματοποιηθούν από το ισχύον πολιτικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού· πρέπει και μπορούν να πραγματοποιηθούν από τους αντιπροσώπους των πολιτών οι οποίοι ούτε  πολύ ισχυρούς λόγους, αλλά ούτε και την δυνατότητα έχουν να αγνοήσουν  μία τέτοια βούληση των πολιτών, στην περίπτωση που θα αναπτυσσόταν. 
• Οι νέοι δημοκρατικοί θεσμοί θα λειτουργούν σε ψηφιακό τόπο και χρόνο, που σημαίνει ότι η αμφιενεργή ενημέρωση, η διαβούλευση και οι ψηφοφορίες των πολιτών θα πραγματοποιούνται από το σπίτι μας και σε χρόνο της επιλογής μας, μεγιστοποιώντας έτσι την ευχέρεια και ελαχιστοποιώντας το άμεσο και έμμεσο κόστος λειτουργίας των θεσμών.

Με την στρατηγική αυτή θα επιτευχθεί ο σταδιακός μετασχηματισμός της σημερινής κοινωνίας των οπαδών σε κοινωνία των πολιτών και της σημερινής κουλτούρας του πολέμου σε κουλτούρα της ειρήνης .
Οι απλοί άνθρωποι γνωρίζουν αυτή τη στρατηγική και την διατυπώνουν με δωρική λιτότητα στο λαϊκό απόφθεγμα : «το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη».

5. Οι θεσμοί διεύρυνσης της δημοκρατίας
Η διεύρυνση της δημοκρατίας δεν αποτελεί μία γενική και αόριστη πολιτική, που συνήθως υπόσχονται οι πολιτικοί. Αποτελεί μία σαφή πολιτική που στηρίζεται στους ακόλουθους τέσσερες βασικούς θεσμούς:

• Στη λήψη των μεγάλων και λίγων αποφάσεων με ψηφιακά δημοψηφίσματα· με   δημοψηφίσματα που θα πραγματοποιούνται από το σπίτι μας, με μέσα της ψηφιακής τεχνολογίας. Ενδεικτικά αναφέρονται οι ακόλουθες αποφάσεις που είναι σκόπιμο να ληφθούν  με δημοψηφίσματα  γιατί πολύ δύσκολα και για ευνόητους λόγους, μπορούν να ληφθούν από τους αντιπροσώπους μας:  Tου εκλογικού συστήματος. Της ασυλίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Της ασυλίας  και αμοιβής των βουλευτών και των αξιωματούχων της εκτελεστικής εξουσίας . Της ορθολογικής εξίσωσης των συνθηκών προστασίας των απλών πολιτών με τις συνθήκες των ανθρώπων της  πάσης μορφής  εξουσίας. Της μέγιστης  επιτρεπτής θητείας των «αρχόντων», όλων των επιπέδων εξουσίας. Της πραγματοποίησης δημοψηφίσματος όταν αποτελεί αίτημα του  10% των πολιτών και ασφαλώς όταν το αποφασίζει η Βουλή. Πολλοί  σήμερα πιστεύουν πως και ένα μόνο δημοψήφισμα αν γινόταν  το χρόνο θα ήταν αρκετό να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση και να μετασχηματίσει τους  σημερινούς οπαδούς  κάποιου «Μεσσία», σε «άρχοντες και αρχόμενους» υπεύθυνους πολίτες. 
• Στην ανάδειξη των «αρχόντων» όχι αποκλειστικά με την διαδικασία της εκλογής, που σήμερα χειραγωγείται ισχυρά από το κατεστημένο της εξουσίας, αλλά και με τη διαδικασία της κλήρωσης ( ή επιλογής των άξιων και κλήρωσης), που διασφαλίζει την ισοκρατία των πολιτών και περιορίζει την δράση για επικράτηση «καθεστηκυίας τάξης».
• Στην εφαρμογή των προηγουμένων δύο θεσμών σε όλα τα επίπεδα  άσκησης της εξουσίας.  Κράτος, Νομαρχίες, Δήμους, συνδικαλιστικές και συνεταιριστικές Ενώσεις, σπουδαστικές και μαθητικές Κοινότητες. Το εύρος χρήσης του θεσμού της κλήρωσης, θα αυξάνεται από το υψηλότερο προς τα χαμηλότερα επίπεδα εξουσίας και θα  λαμβάνει τη μέγιστη τιμή στις μαθητικές και σπουδαστικές κοινότητες, γιατί αυτές  αποτελούν τα φυτώρια της δημοκρατίας. Τα αντίθετα θα ισχύουν για το εύρος χρήσης του  θεσμού της εκλογής. Για παράδειγμα: Όλοι οι «άρχοντες» των σπουδαστικών κοινοτήτων να αναδεικνύονται με κλήρωση μεταξύ των επιθυμούντων.  Οι δημοτικοί σύμβουλοι να αναδεικνύονται με κλήρωση από μία λίστα άξιων πολιτών που θα δημιουργείται από τους δημότες με ψηφιακή ψηφοφορία, ώστε να ενισχυθεί η αξιοκρατία και να μειωθεί η εξάρτηση των Δήμων από άλλα κέντρα εξουσίας. Ανάλογα μπορούν να ισχύσουν για τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων: των συλλόγων, των ενώσεων, των συνεταιρισμών ακόμη και των βουλευτών επικρατείας, που σήμερα διορίζονται από τον αρχηγό του κόμματος.
•  Στον πλήρη διαχωρισμό της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία, με θεσμοθέτηση του ασυμβίβαστου του αξιώματος του βουλευτού με τα αξιώματα  του   Υπουργού, του Υφυπουργού και άλλων υψηλών αξιωματούχων της εκτελεστικής εξουσίας. Ο διαχωρισμός των εξουσιών θεωρήθηκε κατά τη γένεση των συγχρόνων αντιπροσωπευτικών  δημοκρατιών τόσο σημαντικός ώστε στο άρθρο 16 της Γαλλικής Διακήρυξης του 1789  λέει: «μια πολιτεία χωρίς διάκριση εξουσιών δεν έχει Σύνταγμα», που προφανώς σημαίνει ότι η πολιτεία αυτή δεν μπορεί να είναι  όχι δημοκρατία, αλλά ούτε  καν συνταγματική μοναρχία.

Έχουμε επίγνωση ότι οι παραπάνω σκέψεις θεωρούνται από την πλειοψηφία των πολιτών ευγενικές αλλά στην πράξη ανεφάρμοστες. Έχουμε επίγνωση ότι  η συντριπτική  πλειοψηφία των πολιτικών  πιστεύει ότι η υπέρβαση της κρίσης μπορεί μόνο να  πραγματοποιηθεί με την εκλογή  ενός Μεσσία, ο οποίος  με τις μεγάλες πνευματικές και ηθικές δυνάμεις του, θα μας βγάλει από την κρίση και θα μας λυτρώσει.
Εμείς αυτό δεν το πιστεύομε.
Εμείς πιστεύουμε πως η λύτρωση δεν θα έλθει από ένα τέτοιο Μεσσία, αλλά και αν έλθει  θα είναι πρόσκαιρη. Η λύτρωση θα έλθει μόνο όταν οι άνθρωποι πιστέψουν ότι ο πραγματικός Μεσσίας  βρίσκεται στη βούληση, στη στοχαστική σοφία,  και στην πραγματική εξουσία και την ευθύνη των πολιτών· όταν οι άνθρωποι πιστέψουν στον  «Πολίτη - Μεσσία» που δεν χρειάζεται να τον χειροκροτούν,  να τον επευφημούν και να τον ραίνουν με λουλούδια.

Γ. Καταστατικοί κανόνες του συνδέσμου των φίλων της ΨΑΔ

1.Ο σκοπός του συνδέσμου
Οι φίλοι της ΨΑΔ  δεν είναι και δεν  σκοπεύουν να γίνουν ένα ακόμη πολιτικό κόμμα.
Οι φίλοι της ΨΑΔ είναι ένας άτυπος σύνδεσμος απλών πολιτών που  επιδιώκουν να κάνουν γνωστές τις ιδέες περί ΨΑΔ, σε όσο γίνεται περισσότερους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτών  που έχουν ή διεκδικούν το τιμητικό αξίωμα του αντιπροσώπου μας.

2. Η λειτουργία του συνδέσμου.
Ο σύνδεσμος θα λειτουργεί  σε «ψηφιακό χώρο και χρόνο», που σημαίνει ότι η αμφιενεργή επικοινωνία,  η διαβούλευση και οι ψηφοφορίες των μελών του θα πραγματοποιούνται με μέσα της ψηφιακής τεχνολογίας του Ιντερνέτ. Λόγω του ψηφιακού τρόπου λειτουργίας, ο σύνδεσμος δεν διαθέτει γραφεία, και δεν πραγματοποιεί συγκεντρώσεις, με αποτέλεσμα η δαπάνη λειτουργίας του να είναι αμελητέα.
Ο σύνδεσμος θα έχει: ένα e-mail,  μια  ιστοσελίδα  και ένα ιστολόγιο, για την δημοσιοποίηση των ιδεών και των προτάσεων του,  καθώς και αυτών του κάθε πολίτη.
Το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας αυτών των ψηφιακών μέσων επικοινωνίας είναι μικρό και μπορεί να αντιμετωπισθεί, από μια ομάδα απλών πολιτών
Η αναδημοσίευση των πληροφοριών από τους ιστότοπους του συνδέσμου είναι επιθυμητή και ελεύθερη.

3. Εγγραφή στον ηλεκτρονικό κατάλογο των φίλων - Ψηφιακή υπογραφή της διακήρυξης.
Η «ψηφιακή υπογραφή» της διακήρυξης δεν αποτελεί μια πράξη επίσημης υπογραφής.  Αποτελεί μια απλή πράξη ευέλικτης και σύντομης δήλωσης/γνωστοποίησης ενός πολίτη,  ότι συμφωνεί με τις γενικές αρχές της παρούσης διακήρυξης.
Όσοι Έλληνες ή/και αλλοδαποί πολίτες : (1) Συμφωνούν στα βασικά σημεία της παρούσης και (2) Δεσμεύονται να χρησιμοποιούν τον σύνδεσμο για την προώθηση μόνο των ιδεών της ΨΑΔ και όχι των επιδιώξεων πολιτικών κομμάτων ή άλλων οργανώσεων, τους παρακαλούμε να την «υπογράψουν ψηφιακά». Η ψηφιακή υπογραφή πραγματοποιείται : είτε με τον μηχανισμό ηλεκτρονικής υπογραφής της ιστοσελίδας www.dd--democracy.gr , είτε με την αποστολή ενός e-mail, στη διεύθυνση dddemoc@otenet.gr, στο οποίο αναγράφονται: (α) Η φράση «Συμφωνώ με τις γενικές αρχές της διακήρυξης » και (β) Τα στοιχεία του αποστέλλοντος: Επώνυμο, όνομα, τόπο διαμονής και προαιρετικά το επάγγελμα/ την ιδιότητα του (Αγρότης, Εργάτης, Δάσκαλος, Καθηγητής, Σπουδαστής κλπ)  
Όσοι δεν έχουν δικό τους e-mail μπορούν να στέλνουν το μήνυμα αυτό από τον υπολογιστή κάποιου φίλου τους .
Η «εγγραφή» στον σύνδεσμο,  βουλευτών και πολιτικών, θεωρείται τιμητική και επιδιωκτέα,  υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι οι εγγραφόμενοι συμφωνούν με τις αρχές της Διακήρυξης και ιδιαίτερα με   τα αναφερόμενα στις παραγράφους Γ1, 3 και 7 αυτής. Σε τέτοιες περιπτώσεις ως επάγγελμα/ιδιότητα θα καταχωρούνται τα στοιχεία που έχει ο εγγραφόμενος, όχι ως πολιτικός αλλά ως πολίτης.
Οι «υπογράφοντες ψηφιακά»  εγγράφονται αυτομάτως στον ηλεκτρονικό  κατάλογο  των  φίλων της ΨΑΔ, με αλφαβητική σειρά και ανεξάρτητα από την ημερομηνία υπογραφής .  
Ο κατάλογος  θα αναρτάται στην ιστοσελίδα του συνδέσμου, ώστε να γίνεται γνωστή  η έκταση αποδοχής αυτών των ιδεών.
Αυτή η εγγραφή  και δημοσιοποίηση, που προφανώς αποβλέπει στη διάδοση των ιδεών της ΨΑΔ, είναι  και η μοναδική ηθική βοήθεια που ζητείται. Οι φίλοι της ΨΑΔ δεν έχουν άλλη, οικονομική, ή  κάποιας άλλης μορφής, υποχρέωση.
  
4. Δικαιώματα των μελών του συνδέσμου
Τα μέλη του συνδέσμου έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στις  ψηφιακές, ενημερώσεις, διαβουλεύσεις και ψηφοφορίες , που θα γίνονται προκειμένου να διαμορφωθούν συγκεκριμένες και αναλυτικές προτάσεις εφαρμογής των ιδεών της ΨΑΔ. 

5. Διοίκηση
Ο σύνδεσμος θα διοικείται συλλογικά από το σύνολο των μελών του και η αμοιβαία ενημέρωση, διαβούλευση, και ψηφοφορίες για τη λήψη των αποφάσεων, θα πραγματοποιούνται μόνο ψηφιακά.

6. Εκπροσώπηση
Ο σύνδεσμος θα εκπροσωπείται από τον Εκτελεστικό Γραμματέα του  ο οποίος αναδεικνύεται με κλήρωση μεταξύ όλων των μελών του που επιθυμούν να αναλάβουν καθήκοντα εκτελεστικού γραμματέα.
Η θητεία του εκτελεστικού γραμματέα είναι μονοετής.  Η άσκηση καθηκόντων για περισσότερες από μία θητείες επιτρέπεται τηρουμένης της  αρχής της κυκλικής εναλλαγής μεταξύ των επιθυμούντων

7. Ποινές, Ψηφιακός Οστρακισμός
Στις περιπτώσεις που διαπιστωθεί ότι η συμπεριφορά του εκτελεστικού γραμματέα ή  κάποιου μέλους του  συνδέσμου, είναι ασύμβατη με τις αρχές της παρούσης, τότε  διαγράφεται από τον σύνδεσμο  με τη διαδικασία του «ψηφιακού οστρακισμού». Κατά τη διαδικασία αυτή τα μέλη αποστέλλουν στο σύνδεσμο email με το όνομα εκείνου που κρίνουν ότι πρέπει να διαγραφεί. Αν υπάρχει πρόταση διαγραφής από το 30%  των μελών, τότε το μέλος διαγράφεται οριστικά και  χωρίς άλλες διαδικασίες έφεσης . 
Η διαγραφή με ψηφιακό οστρακισμό είναι και η μοναδική ποινή που επιβάλλει ο σύνδεσμος σε μέλος του. Για τις άλλες παραβάσεις των μελών εφαρμόζονται οι νόμοι της πολιτείας

8.Η αντιμετώπιση της κρίσιμης δραστηριότητας.
Είναι προφανές ότι η  επιτυχία της προσπάθειας μας ταυτίζεται με την έκταση προώθησης και αποδοχής των  ιδεών της  ΨΑΔ  στους πολίτες. 
Είναι όμως γνωστό ότι αυτή η προσπάθεια πολύ δύσκολα θα γίνει από τα σημερινά συμβατικά ΜΜΕ,  για δυο κυρίως αιτίες : (1) Διότι στην πλειονότητα των ανθρώπων υπάρχει η καθεστηκυία αντίληψη ότι «αυτά καλά είναι αλλά δεν γίνονται» και (2)Διότι οι ιδέες  της ΨΑΔ  συγκρούονται με τα συμφέροντα του κατεστημένου.
Συνεπώς ο μόνος αποτελεσματικός στην πράξη τρόπος, είναι η προώθηση αυτών των ιδεών από μας τους ίδιους τους πολίτες.  
Τι όμως έχει αλλάξει, για να μπορούν οι πολίτες να ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν , αν και δεν διαθέτουν χρήματα, εφημερίδες και σταθμούς τηλεόρασης ;
Αυτό που έχει αλλάξει  είναι η  παρουσία μίας νέας τεχνολογίας, που δίνει οικονομική και λειτουργική δυνατότητα να αποκτήσουν το δικό τους «ψηφιακό ΜΜΕ» πολλοί άνθρωποι, των οποίων οι οικονομικές δυνατότητες και οι γνώσεις είναι μικρές· αυτές του απλού πολίτη.
Ασφαλώς και γνωρίζετε ότι άρχισε ήδη και στη χώρα μας η αντικατάσταση: Των εφημερίδων και τα περιοδικών με  ιστοσελίδες και ιστολόγια (Websites, Blogs). Των  τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών  με ιστότοπους του Ιντερνέτ (Web TV, Web Radio). Των βιβλίων με ψηφιακά βιβλία. Εκτιμάται ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν  200  χιλιάδες περίπου  ιστοσελίδες (ηλεκτρονικά περιοδικά) και 40 χιλιάδες περίπου ιστολόγια.(ο ακριβής αριθμός τους δεν είναι γνωστός, γιατί  η  λειτουργία τους δεν υπόκειται σε κάποια έγκριση  ή άδεια).
Πόσοι τέτοιοι ιστότοποι  θα υπάρχουν αύριο ;
Είναι  βέβαιο ότι οι πολίτες του κοντινού μέλλοντος, δεν θα χρησιμοποιούν, ή θα χρησιμοποιούν  ελάχιστα,  εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία και  τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς σταθμούς, της σημερινής μορφής και τεχνολογίας.
Αυτές οι προοπτικές  είναι οι σύμμαχοι της προσπάθειας  μας και η βαθύτερη έννοια του όρου «Ψηφιακή Δημοκρατία»

Οι ιδέες της ΨΑΔ στο διεθνές περιβάλλον
Οι ιδέες της ΨΑΔ είναι τέκνο της δημοκρατίας του αρχαιοελληνικού πνεύματος, που  μεγαλώνει στις συνθήκες του 21ου αιώνα.
Κληρονόμοι του αρχαιοελληνικού πνεύματος είναι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου και όχι μόνο εμείς οι Έλληνες ή κάποια μικρή ομάδα από μας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ιδέες  περί ΨΑΔ  ( Digital Direct Democracy DDD, με επιλεγείσα από τον σύνδεσμο συντομογραφία  dddemoc ), προωθούνται από απλούς πολίτες και πνευματικά ιδρύματα  πολλών Χωρών όπως είναι: η Αγγλία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και άλλες.  Από τα πνευματικά ιδρύματα πιο γνωστό για τις προσπάθειες του είναι το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα.

Προοπτικές του Συνδέσμου
Η κυκλοφορία της  παρούσης Διακήρυξης, δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή δημιουργίας προτάσεων για ΨΑΔ.
Η λίστα των φίλων της ΨΑΔ , δεν κλείνει αλλά ανοίγει με τη  σημερινή λίστα των 44 πολιτών.
Αν πιστέψουμε στην ηθική και λογική αρχή ότι «Δημοκρατία σημαίνει ισότητα όλων των πολιτών στα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις», τότε και μόνο τότε, οι φίλοι της ΨΑΔ  θα αυξηθούν και θα γίνουν το ποτάμι υπέρβασης της κρίσης.      
Αν δε συμβεί αυτό, τότε η  παρούσα Διακήρυξη θα αποτελέσει  ένα ακόμη κείμενο ευγενικών αλλά  χωρίς πρακτική αξία προτάσεων.

8η  Νοεμβρίου 2009 

Ο Σύνδεσμος πολιτών, φίλων της
 Ψηφιακής Άμεσης Δημοκρατίας.

Πηγή : http://www.dd-democracy.gr/default.asp