Η γ.γ. του ΚΚΕ ενοχλήθηκε από τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις, επαναφέροντας μνήμες… 1973.
Όταν το Νοέμβριο του 1973 δεκάδες και λίγο μετά εκατοντάδες φοιτητές ξεκινούσαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μιλούσαν για προβοκάτσιες και κινήσεις, που δεν εξυπηρετούν τον λαϊκό αγώνα κατά της χούντας.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Το πρωί της Τετάρτης 14 Νοέμβρη γίνονται Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων των φοιτητών για να συζητήσουν το θέμα των φοιτητικών εκλογών, ύστερα από προηγούμενη δήλωση του υπουργού παιδείας Σιφναίου στη Σύγκλητο και τους Σπουδαστές ότι έχει στείλει για δημοσίευση το διάταγμα για τη διεξαγωγή των εκλογών μετά τις 15 Φλεβάρη από εφορευτικές επιτροπές αριστούχων σπουδαστών.
Στη Νομική πραγματοποιείται συγκέντρωση με πρωτοβουλία της Αντι-ΕΦΕΕ. Γύρω στις 1 το μεσημέρι και ενώ η συνέλευση συνεχίζεται με άνοστες προτάσεις των συνδικαλιστών της Αντι-ΕΦΕΕ έρχεται η πληροφορία ότι στο Πολυτεχνείο έχουν δημιουργηθεί προκλήσεις της αστυνομίας και οι σπουδαστές τους αποδοκιμάζουν. Στο μεταξύ έχουν έλθει σπουδαστές και από άλλες σχολές. Μετά από λίγο κάποιος φωνάζει ότι «στο Πολυτεχνείο οι αστυνομικοί χτυπούν συναδέλφους (φοιτητές)».
Επικρατεί αναστάτωση ανησυχία και οργή. Γίνεται πρόταση του μέλους της Φυσικομαθηματικής Διονύση Μαυρογένη να γίνει διαδήλωση προς το Πολυτεχνείο. Τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ – ΚΝΕ αντιδρούν και δε συμμετέχουν. Περίπου 1500 φοιτητές ξεκινούν μέσω της Σόλωνος διαδήλωση που χτυπιέται από την αστυνομία κοντά στο Πολυτεχνείο. Οι μισοί περίπου από τους διαδηλωτές καταδιωκόμενοι από τους μπάτσους ενώνονται με τους φοιτητές που βρίσκονται στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Οι υπόλοιποι φεύγουν στους γύρω δρόμους. Αυτοί οι λιγοστοί που μπήκαν στο προαύλιο, είναι που αργότερα χαρακτηρίστηκαν από την ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ σαν «οι πληρωμένοι πράχτορες των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου που μπήκαν στο Πολυτεχνείο» στο τεύχος της Πανσπουδαστικής Νo 8 από την ψεύτικη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του Πολυτεχνείου.
Στο μεταξύ τα στελέχη της Αντι-ΕΦΕΕ – ΚΝΕ προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν τους συγκεντρωμένους στο Προαύλιο του Πολυτεχνείου να εγκαταλείψουν το χώρο. Κύριο επιχείρημα των μελών των δύο ΚΚΕ είναι ότι οι συγκεντρωμένοι βάζουν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων. Όμως αποχώρηση εκείνη τη στιγμή, πέρα από πολλές άλλες συνέπειες, σήμαινε και άγριο ξυλοφόρτωμα των αποχωρούντων από τους μπάτσους. Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ολοκληρώνουν τις γενικές συνελεύσεις τους όπου αποφασίζουν απεργία και ενώνονται με τους υπόλοιπους. Οι Μηχανολόγοι συνεχίζουν τη συνέλευση τους μέχρι το απόγευμα οπότε και αποχωρούν από το Πολυτεχνείο ακολουθώντας την επιτροπή που αποτελείται από μέλη του Ρήγα Φεραίου.
Στις 5 περίπου, πλησιάζει τον χώρο της συγκέντρωσης ο εισαγγελέας υπηρεσίας Σανίτας. Δήλωσε στους συγκεντρωμένους ότι μπορούν να διαδηλώσουν και μετά να διαλυθούν ήσυχα.
Γύρω στις 5.30 οι μπάτσοι, που μέχρι εκείνη την ώρα έχουν κυκλώσει το κτίριο, αποχωρούν κάτω από τα έντονα γιουχαΐσματα των συγκεντρωμένων μέσα και έξω από το κτίριο.
Στις 6 θα γίνει η απόπειρα διάλυσης των συγκεντρωμένων από στελέχη της ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ. Μέλη των επιτροπών του Πολυτεχνείου θα προσπαθήσουν να σπείρουν τον πανικό διαδίδοντας ότι επίκειται επίθεση της αστυνομίας, ότι η συγκέντρωση είναι ανεύθυνη και προκαλεί την αστυνομία και την κυβέρνηση. Αφού πείθουν τους Μηχανολόγους να αποχωρήσουν αρχίζουν ομαδική αποχώρηση με σκοπό να δημιουργήσουν ρεύμα και να τους ακολουθήσουν και άλλοι φοιτητές. Όμως, οι συγκεντρωμένοι με το μαχητικό τους πνεύμα σταθεροποιούν τη συγκέντρωση.
Τα μέλη της ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ και του Ρήγα κάνουν μια τελευταία προσπάθεια να πείσουν τον κόσμο να φύγει φωνάζοντας με τηλεβόες από τη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα ότι ανάμεσα στους συγκεντρωμένους υπάρχουν προβοκάτορες. ‘Όμως αποτυγχάνουν.
Πραγματοποιείται μια σύσκεψη των φοιτητών, συζητά την κατάσταση που διαμορφώθηκε και αποφασίζει να παρθούν τα αναγκαία μέτρα για την κατάληψη. Επειδή υπάρχουν αντιρρήσεις στην πρόταση να εξαγγελθεί άμεσα η κατάληψη παίρνονται όλα τα οργανωτικά μέτρα γι’ αυτή την περίπτωση αφήνοντας για αργότερα την οριστικοποίηση της απόφασης. Ορίζεται μια εξαμελής επιτροπή με την ευθύνη της υλοποίησης των οργανωτικών μέτρων της κατάληψης, όπως συγκρότηση φρουρών των εισόδων, ομάδες επιτήρησης, ομάδες προπαγάνδισης και ζύμωσης συνθημάτων κ.ά.
Τα μέλη της ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ και Ρήγα αρνούνται να συμμετάσχουν στην επιτροπή και μετά από λίγο εγκαταλείπουν επιδεικτικά το Πολυτεχνείο, με το επιχείρημα ότι η πρωτοβουλία της κατάληψης είναι ανεύθυνη και τυχοδιωκτική και γι’ αυτό διαχωρίζουν τη θέση τους. Φεύγοντας από το Πολυτεχνείο συγκεντρώνονται στο Σύλλογο των Στερεοελλαδιτών, όπου συζητούν να καταγγείλουν τους αριστεριστές και την πρωτοβουλία της κατάληψης με ανακοίνωση στον τύπο.
Γύρω στις 9 γίνεται ολοκληρωτική κατάληψη του Πολυτεχνείου και του γύρω χώρου. Σταματά η κυκλοφορία. Οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούν τις 20.000.
Σε λίγο διάστημα οι διαδηλωτές φτάνουν τις 30.000. Ανεμίζονται σημαίες, καίγονται ομοιώματα του Παπαδόπουλου και σύμβολα της 21ης Απρίλη. Υψώνονται απειλητικές γροθιές. Κολλιούνται πλακάτ και πανό στα κάγκελα. Ισχυρές δυνάμεις αστυνομικών και θωρακισμένα του μηχανοκίνητου τμήματος βρίσκονται σ’ επιφυλακή στις πλατείες Κάνιγγος και Κοτζιά. Γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα κλείνουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αποχωρεί σιγά-σιγά. Αρχίζει η εσωτερική οργάνωση για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κατάληψης. Έξω από το Πολυτεχνείο τραμπούκοι και ασφαλίτες με πολιτικά χτυπούν και καταδιώκουν λίγους συμπαραστάτες πού ‘χουν μείνει ακόμα στην Πατησίων.
Μέσα στο Πολυτεχνείο δημιουργούνται επιτροπές περιφρούρησης, για τις επισιτιστικές και υγειονομικές ανάγκες. Σχηματίζεται η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών από φοιτητές διάφορων σχολών που είχαν εκλεγεί από παλιότερες φοιτητικές συνελεύσεις.
Συνοψιζοντας το ρεφορμιστικό "Κ"ΚΕ θέλησε να ελέγξει την όλη κατάσταση, γιατί όπως πάντα μετά το '56 (διαγραφή Ζαχαριάδη - επέμβαση στο πρόγραμμα του κόμματος αντί για σοσιαλιστική επανάσταση εθνική δημοκρατική αλλαγή ως στρατηγική του προλεταριάτου) δε θέλει να ξεφύγει από τα πλαίσια της αστικής νομιμότητας και καλούσε τους κνίτες του πολυτεχνείου να σταματήσουν την κατάληψη. Οι διαθέσεις όμως των φοιτητών ξεπερνούσαν τα όρια της αστικής νομιμότητας της εποχής και έτσι το πολυτενχείο κράτησε ως το τέλος.
Οι διαφωνούντες με το ρεφορμιστικό "Κ"ΚΕ χαρακτηρίστηκαν από τα επίσημα μέσα του "Κ"ΚΕ ως πράκτορες του Ρουφογάλη και της ΚΥΠ. Ανάμεσά στους φοιτητές της Νομικής ενδεχομένως να υπήρξαν και αναρχικοί αλλά δεν ήταν η πλειοψηφία. Τα κείμενα του "Κ"ΚΕ αναφέρουν ότι ομάδα πρακτόρων με συνθήματα αναρχικά επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν το εργατικό κίνημα και τα γνωστά που ακούμε και σήμερα. ΜΕ την Πανσπουδαστική Νο 8 ουσιαστικά φωτογραφίζεται η ομάδα της Νομικής που δεν γούσταρε να ΄σταματήσει τόσο εύκολα το γεγονός του πολυτενχείου.
Λίγο αργότερα έκρυψε την άποψη αυτή και έσπευσε να συμμετάσχει στον αγώνα, που έμελε να σημάνει την αρχή του τέλους για το δικτατορικό καθεστώς και φυσικά να το οικειοποιηθεί όσο μπορούσε στη μεταπολίτευση.
Αυτά είναι γνωστά κι ας τα αρνείται η… επίσημη ιστορία του κόμματος – έτσι έκανε και με άλλα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.
Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να σημαίνει το ξέσπασμα των Ελλήνων Αγανακτισμένων κι αν από τους «Indignados griegos» θα ξεσπάσει κάποια λαϊκή εξέγερση ή οτιδήποτε άλλο δυναμικό και διαρκές κατά της τρόικας και της σημερινής πορείας της χώρας.
Το να σπεύδει όμως το ΚΚΕ, δια της Αλέκας Παπαρήγα, να υποτιμά, αν όχι να λοιδωρεί τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις χιλιάδων ελλήνων πολιτών, που επικοινώνησαν μέσα του διαδικτύου και ένιωσαν την ανάγκη να διαμαρτυρηθούν δείχνει όχι μόνο απώλεια της ιστορικής μνήμης και πατερναλισμό, αλλά και άγνοια της πραγματικότητας και των σύγχρονων τάσεων και μέσων για την οργάνωση του λαϊκού κινήματος.
«Οι συγκεντρώσεις αγανακτισμένων πολιτών δεν ανησυχούν το σύστημα» σχολίασε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Και επιχείρησε να δώσει την εξήγησή της: «Κοιμισμένοι δεν είναι οι Έλληνες. Παραπλανημένοι ναι, σε σύγχυση είναι ο κόσμος. Και αγανακτισμένος. Η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη. Εμείς δεν σνομπάρουμε καμιά μορφή κινητοποίησης, ιδίως όσες εκφράζουν κάτι το αυθόρμητο. Οι μορφές των λαϊκών αγώνων δεν πρέπει να κατασκευάζονται στα κομματικά μας γραφεία, όμως οι πλατείες που μπορεί να γεμίσουν με αγανακτισμένους, πολύ εύκολα μπορούν και ν’ αδειάσουν».
Μάλλον… απερισκεψία δείχνει η δήλωση της κας Παπαήγα. Φαίνεται ότι η Τετάρτη 25 Μαΐου δεν ήταν η ημέρα για τις ιστορικές παραδοσιακές γυναικείες φυσιογνωμίες της αριστεράς. Η μεν κα Παπαρήγα σνόμπαρε τους αυθόρμητους «Αγανακτισμένους» η δε Μαρία Δαμανάκη, που ήταν κάποτε κι αυτή θαμώνας του Περισσού, απ’ όπου ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία απειλούσε όσους διαμαρτύρονται ότι βάζουν σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στο… ευρώ!!!!
Όταν το Νοέμβριο του 1973 δεκάδες και λίγο μετά εκατοντάδες φοιτητές ξεκινούσαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μιλούσαν για προβοκάτσιες και κινήσεις, που δεν εξυπηρετούν τον λαϊκό αγώνα κατά της χούντας.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Το πρωί της Τετάρτης 14 Νοέμβρη γίνονται Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων των φοιτητών για να συζητήσουν το θέμα των φοιτητικών εκλογών, ύστερα από προηγούμενη δήλωση του υπουργού παιδείας Σιφναίου στη Σύγκλητο και τους Σπουδαστές ότι έχει στείλει για δημοσίευση το διάταγμα για τη διεξαγωγή των εκλογών μετά τις 15 Φλεβάρη από εφορευτικές επιτροπές αριστούχων σπουδαστών.Στη Νομική πραγματοποιείται συγκέντρωση με πρωτοβουλία της Αντι-ΕΦΕΕ. Γύρω στις 1 το μεσημέρι και ενώ η συνέλευση συνεχίζεται με άνοστες προτάσεις των συνδικαλιστών της Αντι-ΕΦΕΕ έρχεται η πληροφορία ότι στο Πολυτεχνείο έχουν δημιουργηθεί προκλήσεις της αστυνομίας και οι σπουδαστές τους αποδοκιμάζουν. Στο μεταξύ έχουν έλθει σπουδαστές και από άλλες σχολές. Μετά από λίγο κάποιος φωνάζει ότι «στο Πολυτεχνείο οι αστυνομικοί χτυπούν συναδέλφους (φοιτητές)».
Επικρατεί αναστάτωση ανησυχία και οργή. Γίνεται πρόταση του μέλους της Φυσικομαθηματικής Διονύση Μαυρογένη να γίνει διαδήλωση προς το Πολυτεχνείο. Τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ – ΚΝΕ αντιδρούν και δε συμμετέχουν. Περίπου 1500 φοιτητές ξεκινούν μέσω της Σόλωνος διαδήλωση που χτυπιέται από την αστυνομία κοντά στο Πολυτεχνείο. Οι μισοί περίπου από τους διαδηλωτές καταδιωκόμενοι από τους μπάτσους ενώνονται με τους φοιτητές που βρίσκονται στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Οι υπόλοιποι φεύγουν στους γύρω δρόμους. Αυτοί οι λιγοστοί που μπήκαν στο προαύλιο, είναι που αργότερα χαρακτηρίστηκαν από την ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ σαν «οι πληρωμένοι πράχτορες των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου που μπήκαν στο Πολυτεχνείο» στο τεύχος της Πανσπουδαστικής Νo 8 από την ψεύτικη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του Πολυτεχνείου.Στο μεταξύ τα στελέχη της Αντι-ΕΦΕΕ – ΚΝΕ προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν τους συγκεντρωμένους στο Προαύλιο του Πολυτεχνείου να εγκαταλείψουν το χώρο. Κύριο επιχείρημα των μελών των δύο ΚΚΕ είναι ότι οι συγκεντρωμένοι βάζουν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων. Όμως αποχώρηση εκείνη τη στιγμή, πέρα από πολλές άλλες συνέπειες, σήμαινε και άγριο ξυλοφόρτωμα των αποχωρούντων από τους μπάτσους. Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ολοκληρώνουν τις γενικές συνελεύσεις τους όπου αποφασίζουν απεργία και ενώνονται με τους υπόλοιπους. Οι Μηχανολόγοι συνεχίζουν τη συνέλευση τους μέχρι το απόγευμα οπότε και αποχωρούν από το Πολυτεχνείο ακολουθώντας την επιτροπή που αποτελείται από μέλη του Ρήγα Φεραίου.
Στις 5 περίπου, πλησιάζει τον χώρο της συγκέντρωσης ο εισαγγελέας υπηρεσίας Σανίτας. Δήλωσε στους συγκεντρωμένους ότι μπορούν να διαδηλώσουν και μετά να διαλυθούν ήσυχα.Γύρω στις 5.30 οι μπάτσοι, που μέχρι εκείνη την ώρα έχουν κυκλώσει το κτίριο, αποχωρούν κάτω από τα έντονα γιουχαΐσματα των συγκεντρωμένων μέσα και έξω από το κτίριο.
Στις 6 θα γίνει η απόπειρα διάλυσης των συγκεντρωμένων από στελέχη της ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ. Μέλη των επιτροπών του Πολυτεχνείου θα προσπαθήσουν να σπείρουν τον πανικό διαδίδοντας ότι επίκειται επίθεση της αστυνομίας, ότι η συγκέντρωση είναι ανεύθυνη και προκαλεί την αστυνομία και την κυβέρνηση. Αφού πείθουν τους Μηχανολόγους να αποχωρήσουν αρχίζουν ομαδική αποχώρηση με σκοπό να δημιουργήσουν ρεύμα και να τους ακολουθήσουν και άλλοι φοιτητές. Όμως, οι συγκεντρωμένοι με το μαχητικό τους πνεύμα σταθεροποιούν τη συγκέντρωση.
Τα μέλη της ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ και του Ρήγα κάνουν μια τελευταία προσπάθεια να πείσουν τον κόσμο να φύγει φωνάζοντας με τηλεβόες από τη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα ότι ανάμεσα στους συγκεντρωμένους υπάρχουν προβοκάτορες. ‘Όμως αποτυγχάνουν.
Πραγματοποιείται μια σύσκεψη των φοιτητών, συζητά την κατάσταση που διαμορφώθηκε και αποφασίζει να παρθούν τα αναγκαία μέτρα για την κατάληψη. Επειδή υπάρχουν αντιρρήσεις στην πρόταση να εξαγγελθεί άμεσα η κατάληψη παίρνονται όλα τα οργανωτικά μέτρα γι’ αυτή την περίπτωση αφήνοντας για αργότερα την οριστικοποίηση της απόφασης. Ορίζεται μια εξαμελής επιτροπή με την ευθύνη της υλοποίησης των οργανωτικών μέτρων της κατάληψης, όπως συγκρότηση φρουρών των εισόδων, ομάδες επιτήρησης, ομάδες προπαγάνδισης και ζύμωσης συνθημάτων κ.ά.
Τα μέλη της ΚΝΕ – Αντι-ΕΦΕΕ και Ρήγα αρνούνται να συμμετάσχουν στην επιτροπή και μετά από λίγο εγκαταλείπουν επιδεικτικά το Πολυτεχνείο, με το επιχείρημα ότι η πρωτοβουλία της κατάληψης είναι ανεύθυνη και τυχοδιωκτική και γι’ αυτό διαχωρίζουν τη θέση τους. Φεύγοντας από το Πολυτεχνείο συγκεντρώνονται στο Σύλλογο των Στερεοελλαδιτών, όπου συζητούν να καταγγείλουν τους αριστεριστές και την πρωτοβουλία της κατάληψης με ανακοίνωση στον τύπο.
Γύρω στις 9 γίνεται ολοκληρωτική κατάληψη του Πολυτεχνείου και του γύρω χώρου. Σταματά η κυκλοφορία. Οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούν τις 20.000.
Σε λίγο διάστημα οι διαδηλωτές φτάνουν τις 30.000. Ανεμίζονται σημαίες, καίγονται ομοιώματα του Παπαδόπουλου και σύμβολα της 21ης Απρίλη. Υψώνονται απειλητικές γροθιές. Κολλιούνται πλακάτ και πανό στα κάγκελα. Ισχυρές δυνάμεις αστυνομικών και θωρακισμένα του μηχανοκίνητου τμήματος βρίσκονται σ’ επιφυλακή στις πλατείες Κάνιγγος και Κοτζιά. Γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα κλείνουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αποχωρεί σιγά-σιγά. Αρχίζει η εσωτερική οργάνωση για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κατάληψης. Έξω από το Πολυτεχνείο τραμπούκοι και ασφαλίτες με πολιτικά χτυπούν και καταδιώκουν λίγους συμπαραστάτες πού ‘χουν μείνει ακόμα στην Πατησίων.
Μέσα στο Πολυτεχνείο δημιουργούνται επιτροπές περιφρούρησης, για τις επισιτιστικές και υγειονομικές ανάγκες. Σχηματίζεται η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών από φοιτητές διάφορων σχολών που είχαν εκλεγεί από παλιότερες φοιτητικές συνελεύσεις.
Συνοψιζοντας το ρεφορμιστικό "Κ"ΚΕ θέλησε να ελέγξει την όλη κατάσταση, γιατί όπως πάντα μετά το '56 (διαγραφή Ζαχαριάδη - επέμβαση στο πρόγραμμα του κόμματος αντί για σοσιαλιστική επανάσταση εθνική δημοκρατική αλλαγή ως στρατηγική του προλεταριάτου) δε θέλει να ξεφύγει από τα πλαίσια της αστικής νομιμότητας και καλούσε τους κνίτες του πολυτεχνείου να σταματήσουν την κατάληψη. Οι διαθέσεις όμως των φοιτητών ξεπερνούσαν τα όρια της αστικής νομιμότητας της εποχής και έτσι το πολυτενχείο κράτησε ως το τέλος.
Οι διαφωνούντες με το ρεφορμιστικό "Κ"ΚΕ χαρακτηρίστηκαν από τα επίσημα μέσα του "Κ"ΚΕ ως πράκτορες του Ρουφογάλη και της ΚΥΠ. Ανάμεσά στους φοιτητές της Νομικής ενδεχομένως να υπήρξαν και αναρχικοί αλλά δεν ήταν η πλειοψηφία. Τα κείμενα του "Κ"ΚΕ αναφέρουν ότι ομάδα πρακτόρων με συνθήματα αναρχικά επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν το εργατικό κίνημα και τα γνωστά που ακούμε και σήμερα. ΜΕ την Πανσπουδαστική Νο 8 ουσιαστικά φωτογραφίζεται η ομάδα της Νομικής που δεν γούσταρε να ΄σταματήσει τόσο εύκολα το γεγονός του πολυτενχείου.
Λίγο αργότερα έκρυψε την άποψη αυτή και έσπευσε να συμμετάσχει στον αγώνα, που έμελε να σημάνει την αρχή του τέλους για το δικτατορικό καθεστώς και φυσικά να το οικειοποιηθεί όσο μπορούσε στη μεταπολίτευση.
Αυτά είναι γνωστά κι ας τα αρνείται η… επίσημη ιστορία του κόμματος – έτσι έκανε και με άλλα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.
Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να σημαίνει το ξέσπασμα των Ελλήνων Αγανακτισμένων κι αν από τους «Indignados griegos» θα ξεσπάσει κάποια λαϊκή εξέγερση ή οτιδήποτε άλλο δυναμικό και διαρκές κατά της τρόικας και της σημερινής πορείας της χώρας.
Το να σπεύδει όμως το ΚΚΕ, δια της Αλέκας Παπαρήγα, να υποτιμά, αν όχι να λοιδωρεί τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις χιλιάδων ελλήνων πολιτών, που επικοινώνησαν μέσα του διαδικτύου και ένιωσαν την ανάγκη να διαμαρτυρηθούν δείχνει όχι μόνο απώλεια της ιστορικής μνήμης και πατερναλισμό, αλλά και άγνοια της πραγματικότητας και των σύγχρονων τάσεων και μέσων για την οργάνωση του λαϊκού κινήματος.«Οι συγκεντρώσεις αγανακτισμένων πολιτών δεν ανησυχούν το σύστημα» σχολίασε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Και επιχείρησε να δώσει την εξήγησή της: «Κοιμισμένοι δεν είναι οι Έλληνες. Παραπλανημένοι ναι, σε σύγχυση είναι ο κόσμος. Και αγανακτισμένος. Η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη. Εμείς δεν σνομπάρουμε καμιά μορφή κινητοποίησης, ιδίως όσες εκφράζουν κάτι το αυθόρμητο. Οι μορφές των λαϊκών αγώνων δεν πρέπει να κατασκευάζονται στα κομματικά μας γραφεία, όμως οι πλατείες που μπορεί να γεμίσουν με αγανακτισμένους, πολύ εύκολα μπορούν και ν’ αδειάσουν».
Μάλλον… απερισκεψία δείχνει η δήλωση της κας Παπαήγα. Φαίνεται ότι η Τετάρτη 25 Μαΐου δεν ήταν η ημέρα για τις ιστορικές παραδοσιακές γυναικείες φυσιογνωμίες της αριστεράς. Η μεν κα Παπαρήγα σνόμπαρε τους αυθόρμητους «Αγανακτισμένους» η δε Μαρία Δαμανάκη, που ήταν κάποτε κι αυτή θαμώνας του Περισσού, απ’ όπου ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία απειλούσε όσους διαμαρτύρονται ότι βάζουν σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στο… ευρώ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου