Πρώτο «ναι» από τη Χάγη, αλλά και «όχι» από το Στρασβούργο

Πρώτο «ναι» από τη Χάγη .
Με νίκη για την Ελλάδα έληξε ο πρώτος γύρος της δικαστικής μάχης για τις γερμανικές αποζημιώσεις στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Οι δικαστές έκαναν δεκτό το αίτημα της χώρας μας, να παρέμβει και να παρασταθεί στην εκκρεμή μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας δίκη για το θέμα αυτό, αναγνωρίζοντάς της έννομο συμφέρον στη υπόθεση.

Η αίτηση παρέμβασης είχε κατατεθεί στις 13 Ιανουαρίου 2011, λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει η επίσημη προθεσμία. Το 17σέλιδο έγγραφο είχε συντάξει και καταθέσει εκ μέρους της Ελλάδας ο καθηγητής Στ. Περράκης. Σε αυτό αναφέρονταν οι νομικοί λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε να επιτραπεί στη χώρα μας η παρέμβαση σε υπόθεση μεταξύ τρίτων χωρών.

Η επιτυχία έγκειται στο γεγονός ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σπανίως μέχρι σήμερα κάνει δεκτές παρόμοιες αιτήσεις. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι αποφάσεις του σε θέματα παρέμβασης είναι απορριπτικές σε ποσοστό 80% επί των αιτήσεων.

Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά θα μπορεί πλέον να λάβει μέρος στη συζήτηση της κύριας διαφοράς μεταξύ Ιταλίας-Γερμανίας, η οποία αναμένεται να γίνει το φθινόπωρο. Αντικείμενο της δίκης είναι εάν η Γερμανία έχει ή όχι δικαίωμα ετεροδικίας, μπορεί δηλαδή να δικαστεί από δικαστήρια άλλου κράτους, για τα εγκλήματα των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο ιταλικός Αρειος Πάγος δίκασε και καταδίκασε το Γερμανικό Δημόσιο για τα εγκλήματα αυτά σε βάρος Ιταλών. Δικαίωσε όμως παράλληλα και τους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου στην Ελλάδα, επιτρέποντας την αναγκαστική εκτέλεση στην Ιταλία αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης του ελληνικού Αρείου Πάγου κατά της Γερμανίας. Η απόφαση αυτή δεν μπορούσε να εκτελεστεί εδώ γιατί ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν δίνει την απαιτούμενη από το νόμο άδεια!

Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι σημαντική για τη διεθνή νομολογία καθώς στην Αθήνα το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (αμέσως μετά την ευνοϊκή για το Δίστομο απόφαση του Αρείου Πάγου) πάγωσε όλες τις ανάλογες δίκες κατά του Γερμανικού Δημοσίου.

«Οχι» από το Στρασβούργο

Συγχρόνως όμως το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου επικαλούμενο την… ανυπαρξία κάποιας σχετικής συμφωνίας, μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας,απέρριψε, ως απαράδεκτη, την προσφυγή τεσσάρων Ελλήνων που οι γονείς τους είχαν σφαγιαστεί από τα γερμανικά SS στο Δίστομο και ζητούσαν αποζημίωση από τη Γερμανία.

Κατά πλειοψηφία το Δικαστήριο, με απόφασή του, που είναι τελεσίδικη και δεν επιδέχεται έφεση, απέρριψε, ως απαράδεκτη, την προσφυγή Σουντούρη και τριών άλλων Ελλήνων, που ζητούσαν αποζημιώσεις από τη Γερμανία, για το σφαγιασμό των γονέων τους, το 1944, στο Δίστομο από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής Waffen-SS.

Οπως προκύπτει από το περιεχόμενο της απόφασης, οι εν λόγω προσφεύγοντες και 250 ακόμη άλλοι Ελληνες άσκησαν αγωγή αποζημίωσης κατά της Γερμανίας το 1995 και δύο χρόνια αργότερα δικαιώθηκαν μερικώς.

Αν και -όπως σημειώνεται- η αξίωσή τους έγινε αποδεκτή και από το εφετείο, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας αρνήθηκε να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες εκτέλεσης αυτής της απόφασης κατά της Γερμανίας.

Τα γερμανικά δικαστήρια, στα οποία άσκησαν παράλληλα αγωγή οι ενάγοντες, αναγνώρισαν ότι οι προσφεύγοντες είχαν υποστεί ανυπολόγιστο πόνο, αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν αποδεκτή την αξίωσή τους για καταβολή αποζημίωσης, επικαλούμενα τις διεθνείς συμβάσεις και το γερμανικό νόμο του 1953, υπογραμμίζοντας ότι το 1944 δεν είχε συναφθεί καμία διμερής συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για το συγκεκριμένο θέμα.
.
.
Πηγή :
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=291098

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=291102