Θρίαμβος στη σύνοδο της Ευρωζώνης .... ή καταστροφή ;

Κυβερνητικός... θρίαμβος, στη σύνοδο της Ευρωζώνης, απ’ όπου ο πρωθυπουργός επέστρεψε, θριαμβευτής. Υποτίθεται ότι η ελληνική οικονομία και η χώρα πήραν μια «βαθιά ανάσα» δυστυχώς ομως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Ας δουμε γιατί...
Στη σύνοδο κορυφής αποφάσιστικε μεταξύ άλλων η επιμήκυνση του ελληνικού δανείου των 110 δισ. ευρώ κατά 7,5 χρόνια και η μείωση του κόστους δανεισμού κατά 100 μονάδες βάσης στο 4,2%.

Πρωτη παρατήρηση : Η Ιρλανδία δεν πήρε τίποτα!  Γιατί ???
Γιατι απλά η Ιρλανδία δεν δέχτηκε οποιαδήποτε τέτοια διευκόλυνση, για να μην αυξήσει το ποσοστό φορολογίας των επιχειρήσεων και χάσει επενδύσεις και ανάπτυξη, διαλέγοντας αντί τα ψίχουλα , την Ανάπτυξη... επίσης η νέα κυβέρνηση της Ιρλανδίας, σε αντίθεση με την πολιτική του ΓΑΠ, απειλεί να κηρύξει παύση πληρωμών, εάν δεν μειωθεί το χρέος της χώρας.

Δεύτερη παρατήρηση : τα ελληνικά ομόλογα που ωριμάζουν αυτή την περίοδο αποπληρώνονται απο το νέο δάνειο της Ευρώπης και του ΔΝΤ, ενώ ενα άλλο κομμάτι με χρήματα της ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα ανταλλάσσει εκκρεμή χρέη που είναι νομικά και λογιστικά εύκολο να αναδιαρθρωθούν με συμφέροντες όρους με χρέος που είναι δύσκολο εως αδύνατο να αναδιαρθρωθεί.

Άραγε ποιός κερδίζει απο αυτή την πρακτική; Η Ελλάδα ή οι πιστωτές της;

Πιο αναλυτικά για την Ελλάδα εγκρίθηκε η μείωση του επιτοκίου του δανείου των 80 δισ. ευρώ από την Ε.Ε. κατά 1%, μέσω της μείωσης της προσαύξησης στο euribor (ευρωπαϊκό επιτόκιο) από 3% σε 2%. Όμως, καθώς το επιτόκιο των ελληνικών δανείων είναι προς το παρόν κυμαινόμενο και το euribor έχει ήδη αυξηθεί από το 0,65%, περίπου, όταν υπογράφηκε το Μνημόνιο, στο 1,17% σήμερα, η Ελλάδα πλήρωνε, ήδη, 0,50% περισσότερο σήμερα απ’ ό,τι πριν από 9 μήνες.

Οπως καταλαβαινετε επειδή το επιτόκιο των δανείων είναι εξαρτημένο από το euribor και το τελευταίο επηρεάζεται από τις αυξήσεις επιτοκίων της ΕΚΤ, αυτό σημαίνει πως κάθε φορά που η ΕΚΤ θα προβαίνει σε αύξηση επιτοκίων για να αντιμετωπίσει τις πληθωριστικές πιέσεις θα ακολουθεί αντιστοιχη αύξηση του επιτοκίου του ελληνικού δανείου.

Εδω να υπενθυμήσουμε οτι με ανακοινώσεις της η ΕΚΤ εχει δηλώσει εδω και μήνες την ανάγκη  για αύξηση των επιτοκίων του ευρώ και μαλιστα οι προβλέψεις μιλούν για τον Απρίλιο του 2011.

Τι δώσαμε για την επιμήκυνση ?

Ουσιαστικά τίποτα νέο αλλά με σοβαρές δεσμευσεις, και εξηγώ, το ξεπούλημα 50 δις ευρώ κρατικής περιουσίας, όπως άλλωστε είχε δηλώσει η Τρόικα με συνέντευξη Τυπου οτι θα εκποιήσουμε ηταν γνωστό. Και ας φώναζε η κυβέρνηση οτι δεν έχει δεσμευτεί για κατι τέτοιο και ότι θα νομοθετήσει ώστε να μην πουληθεί τίποτα !!! 

Αυτό που δεν ήταν γνωστό, αν και προσωπικά θεωρώ οτι είχε συμφωνηθεί με την Τρόικα απο τότε  είναι η νομοθέτηση κόκκινου ορίου, που θα υποχρεώνει τις Κυβερνήσεις σε σειρά έκτακτων μέτρων, αν δεν βγαίνουν τα νούμερα, μέτρα όπως η συμπίεση μισθών (Ενιαίο  Μισθολόγιο), πάγωμα προσλήψεων ή και έκτακτων απολύσεων,  και τέλος η πώληση Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών!

Συμπερασματικά ο διπλασιασμός του συνολικού χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ (από τα 5 χρόνια δηλαδή 3 χρόνια περίοδος χάριτος και 2 χρόνια αποπληρωμής - στα 10 χρόνια 4,5 χρόνια περίοδος χάριτος και 5,5 χρόνια αποπληρωμής) διπλασιάζει φυσικά και τους τόκους του. Με την επιμήκυνση λοιπόν η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να πληρώσει διπλάσιους τόκους.

Επειδή όμως το επιτόκιο μειώθηκε κατά 1%, η χώρα θα πρέπει να πληρώσει περίπου 80% περισσότερους τόκους από όσους θα πλήρωνε χωρίς την επιμήκυνση!
Αν αυτό δεν είναι θρίαμβος τότε τι είναι ;;;

Τελος για να έχουμε ένα μέτρο της επιτυχίας που μπορούν να έχουν άλλες κυβερνήσεις στο επίπεδο της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης, όταν παίζουν σωστά τα χαρτιά τους, καλό θα είναι, να εξετάσουμε την περίπτωση της Πορτογαλίας: η κυβέρνηση της χώρας επέμεινε μέχρι τέλους, ότι δεν θα δεχόταν τη «διάσωσή» της με τους ίδιους όρους που «διασώθηκε» η Ιρλανδία, ή, πολύ περισσότερο, με τους απείρως χειρότερους όρους του ελληνικού σχεδίου «διάσωσης». Αυτό το «όχι» συνδέεται με τις οδυνηρές μνήμες των Πορτογάλων από το προγράμματα του ΔΝΤ, που εφάρμοσε η χώρα τη δεκαετία του ’70.

Στη Σύνοδο της Παρασκευής, ο Πορτογάλος πρωθυπουργός πέτυχε το στόχο του και ίσως να μη χρειασθεί καν την ευρωπαϊκή στήριξη για το δανεισμό της χώρας: με έναν ελιγμό της ύστατης στιγμής (επιβολή πρόσθετων μέτρων λιτότητας), «στρίμωξε» την Γερμανία και η Μέρκελ ενέκρινε τη δυνατότητα του EFSF να αγοράζει ομόλογα κυβερνήσεων από την πρωτογενή αγορά. Με αυτό το (πραγματικό) «πιστόλι στο τραπέζι», η Πορτογαλία θα μπορεί από σήμερα να αντιμετωπίζει τις αγορές από θέση ισχύος, αφού αν δεν καλυφθεί μια έκδοση ομολόγων θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει στήριξη του EFSF. Και μόνο με αυτό το «όπλο», η Πορτογαλία πιθανότατα θα αποφύγει οποιαδήποτε διάσωση και θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται από τις αγορές. Αυτές είναι πραγματικές επιτυχίες στις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις, που δυστυχώς η Ελλάδα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει, λόγω της προφανούς αδυναμίας της κυβέρνησης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων…

Πηγές : http://www.sofokleous10.gr
             http://www.epikaira.gr