Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Έγκλημα εκ προμελέτης . . .

Αφού και καλά όλοι περίμεναν με μεγάλη έκπληξη και αγωνία (;) την έκθεση του Eurostat (είναι σαν να λέμε ότι έχω ένα μαγαζί και περιμένω από τον ορκωτό να μάθω αν έχω κέρδη ή όχι ή αν έχω χρήματα στο ταμείο), ήλθαν οι ανακοινώσεις.
Οι οποίες ανακοινώσεις ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Να θυμίσω ότι προ μνημονίου, ο κος Προβόπουλος το 2009 σε μια από τις περισπούδαστες συνεντεύξεις του (ναι ξέρω κάποιοι θα τον έλεγαν και παπαγαλάκι), δήλωνε ότι “εάν δεν παρθούν μέτρα, το έλλειμμα το 2010 θα φτάσει στο 10,5%”
Και ω της έκπληξης, η ανακοίνωση της Eurostat, ήλθε να επαληθεύσει την πρόβλεψη αυτή, ήτοι ανακοίνωσε ότι το δημ. χρέος για το 2010 θα φτάσει το 10,5%, ήτοι 1 ολόκληρη μονάδα πάνω από την αναθεωρημένη πρόβλεψη των “φωστήρων” της κυβέρνησης, καθότι η αρχική μιλούσε για 7,8%
Άρα, με πλήρη συναίσθηση αυτών που γράφω, το έγκλημα κατά της οικονομίας ήταν εκ προμελέτης.

Και εξηγήσω:


  • Μετά από Δεκαεπτά (ναι 17) φορολογικά νομοσχέδια καθαρά εισπρακτικού και άδικου χαρακτήρα, μερικά των οποίων στόχευσαν στην εξαθλίωση των συνταξιούχων και των μισθωτών
  • Μετά από τις συνεχείς αυξήσεις των spread που έχουν φτάσει στις 1.250 μονάδες, ήτοι ακριβότερα από το 2009 (θυμίζω στις εκλογές ήταν στις 160 μονάδες)
  • Αφού η ανεργία εκτινάχτηκε πάνω από το 15%, έχοντας 2 διαφορετικά χαρακτηριστικά, ήτοι αφενός τείνει ραγδαίως αυξανόμενη και αφετέρου, ελάχιστοι από τους ανέργους μπορούν να βρούν δουλειά έστω και με σαφώς μειωμένες αποδοχές
  • Αφού οι δαπάνες έχουν εκτροχιαστεί με αποτέλεσμα να έχει ήδη εκδιωχθεί κακήν κακώς και ο αρμόδιος Υφυπουργός
  • Αφού οι έμμεσοι φόροι καλπάζουν δημιουργώντας παράλυση στην κατανάλωση
Το δημόσιο χρέος έφτασε στα 328,5 δις, ήτοι 30 ολόκληρα δις από τα 298,7 του 2009. Όσο δηλαδή προβλεπόταν και χωρίς το μνημόνιο!!

Με τα κοράκια να ακονίζουν τα νύχια τους, έτοιμα να στήσουν χορό, οι εταίροι μας, εν τη μεγαλοθυμία τους, μας κάνουν την τιμή να διαλέξουμε το τέλος μας: ένα διαρκές μνημόνιο που θα μας εξευτελίζει καθημερινά,  ή μια πτώχευση που θα μας οδηγήσει  δεκαετίες πίσω !

Οι λύσεις που μας  προτείνουν στηρίζονται στην περαιτέρω εξαθλίωση της κοινωνίας μας  και στο  ξεπουλήσουμε και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες της  περιουσίας του δημοσίου.
Καμιά  δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Πρώτον γιατί η κοινωνία βρίσκεται ήδη στα έσχατα όρια της αντοχής της και δεύτερον γιατί με τις σημερινές τιμές το προσδοκώμενο τίμημα από την περιουσία του δημοσίου  δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα! Μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι αγοραστές!

Και οι “φωστήρες” τι κάνουν? Αδιάκοπα προγραμματίζουν πρόσθετα μέτρα. Αλήθεια, πείτε μου: υπάρχει έστω κάποιος που να συνεχίζει να πιστεύει ότι το μνημόνιο αποτελεί λύση; Υπάρχει κάποιος που θεωρεί ενδεδειγμένη την συνέχιση των επιδιώξεων για σίγουρη κατακρίμνηση της οικονομίας, αλλά και της αξιοπρέπειας μας;

Όμως, το γεγονός ότι με τόσο σκληρά μέτρα που ελήφθησαν μέσα στο 2010 δεν κατάφεραν να πιάσουν τους στόχους δείχνει ότι το Μνημόνιο έχει φτάσει στο τέλος του. Δεν μπορεί δηλαδή να μειωθεί περαιτέρω το έλλειμμα παρά μόνο αν οι Ελληνες γίνουν ακόμη πιο φτωχοί απ’ ότι είναι σήμερα. Αυτή είναι η πολιτική που σκέφτεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση, εκτός κι αν την προλάβουν οι βουλευτές της οι οποίοι ήδη έχουν εξεγερθεί και ετοιμάζονται για πολύ σκληρή κριτική στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.

Ετσι, η κυβέρνηση σχεδιάζει την κατάργηση φοροαπαλλαγών αλλά και την σύνδεση κοινωνικών επιδομάτων με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Επίσης, την αύξηση του ΦΠΑ από το 13% σε 23% κάποιων αγαθών και υπηρεσιών, την επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης σε μη αλκοολούχα ποτά και στο φυσικό αέριο, την αύξηση των τελών κυκλοφορίας οχημάτων. Ακόμη, νέο ψαλίδι στις δαπάνες του δημοσίου, δηλαδή για παιδεία, υγεία και για άλλα υπουργεία καθώς και την απομάκρυνση κι άλλων χιλιάδων συμβασιούχων.
Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών είναι μέσα στα μέτρα που θα επιβληθούν αν και είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας για μια κτηματαγορά που έχει βουλιάξει στην ύφεση.

Ό,τι κι αν κάνουν, ωστόσο, δεν φαίνεται να αλλάζει ρότα η οικονομία. Κι αυτό το χρεώνεται προσωπικά ο Γ. Παπανδρέου και κατά δεύτερον ο Γ. Παπακωνσταντίνου.


Διάβασα κάτι καλό στο φιλικό antinews: Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει μετατρέψει σταδιακά την Ελλάδα σε χώρα περιορισμένης ευθύνης (ευφάνταστο). Ξένοι προτείνουν, ξένοι αποφασίζουν, ξένοι ελέγχουν. Τα Συνταγματικά δικαιώματα τα έχουν απεμπολέσει και τα έχουν μεταφέρει χωρίς δικαίωμα ελέγχου σε 1-2 άτομα, που ως καλοί μαθητές ακούν τις συμβουλές των δασκάλουν κα πράττουν τα δέοντα.

Ένα πράγμα έχουν αφήσει οι ξένοι στην κυβέρνηση Παπανδρέου, την υλοποίηση, και σε αυτό απέτυχαν. Εύγε φωστήρες.

Η συνολική πολιτική του κ. Γιώργου Παπανδρέου πάσχει από έλλειμμα νομιμοποίησης. Η πολιτική που ψηφίστηκε το 2009 και τον έκανε πρωθυπουργό ήταν η πολιτική του «λεφτά υπάρχουν» που υποσχόταν μία διαφορετική αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των πολλών και έναν διαφορετικό δρόμο σύμφωνο με τις μέχρι τότε κοινωνικές και πατριωτικές παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική που εφαρμόζει ο κ. Παπανδρέου αμέσως μετά την εκλογή του δεν έχει καμία νομιμοποίηση στο εκλογικό σώμα ώστε να τηρούνται τα ελάχιστα προσχήματα δημοκρατίας. Το κενό νομιμοποίησης επιτείνεται από την αναποτελεσματικότητα της ασκούμενης πολιτικής κρινόμενης ακόμη και σε σχέση με τις δικά της δεδομένα.

Αρχικά το έλλειμμα νομιμοποίησης έγινε προσπάθεια να καλυφθεί με την επίκληση των συνθηκών εκτάκτου ανάγκης και την απειλή της χρεωκοπίας –σύμφωνα με την θεωρεία του σοκ που περιγράφει τόσο καλά η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της. Στην συνέχεια επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί με μία επίπλαστη κομματική συναίνεση που είχε όμως την προυπόθεση να συμφωνήσει το έτερον ήμισι του δικομματισμού. Εδώ ο Σαμαράς χάλασε τους σχεδιασμούς, είπε όχι στο μνημόνιο και επιμένει. Και γι αυτό υφίσταται και τον απηνή πόλεμο της κυβέρνησης καθώς και επιχειρηματικών και εκδοτικών κύκλων που ήδη στήνουν το σκηνικό της επόμενης ημέρας κάνοντας  και σχεδιάζοντας “business as usual”. Το έλλειμμα νομιμοποίησης και το εμφανές αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής παράγει πλέον αποτελέσματα στο εσωτερικό και της κυβέρνησης με τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των υπουργών αλλά και στο ΠΑΣΟΚ που νιώθει πια ότι στο τέλος της ημέρας δεν θα υφίσταται σαν κόμμα.

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω το ακόλουθο: μια πολιτική που εξωθεί του πολίτες σε εξαθλίωση δεν είναι απλά πολιτικά και οικονομικά απαράδεκτη.  Είναι ξεκάθαρα ανήθικη, ενώ έρχεται και σε ευθεία αντίθεσή με το σύνταγμά μας στο Άρθρο 25 ορίζει: «τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους της κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους.» Το άλλο με το Τοτό το ξέρεις;  


Πηγή : http://olympia.gr και

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου