Η νομισματική ένωση, ζυγός για την Ελλάδα!

«Η Ελλάδα υφίσταται τη δικτατορία του ευρώ»! Ο τίτλος δεν θα ξένιζε τον αναγνώστη αν φιγουράριζε στην πρώτη σελίδα εφημερίδας της κομμουνιστικής Αριστεράς. Το πράγμα αλλάζει όμως όταν αντικρίζει κανείς τον ίδιο τίτλο στην κατ’ εξοχήν εφημερίδα του κατεστημένου εκείνης της χώρας που οραματίστηκε και σχεδίασε το ευρώ. Μιλάμε βέβαια για τη γαλλική Le Monde, η οποία φιλοξενούσε, την περασμένη Πέμπτη, σχετικό άρθρο του Στεφάν Μαντόλ, επίκουρου καθηγητή στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών Sciences Po.

Αφού διεκτραγωδεί τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και την έκρηξη των ανισοτήτων στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν πρέπει να δαιμονοποιείται: «Οσοι λιβανίζουν την Ευρωζώνη προσπαθούν να μας πείσουν ότι η έξοδος από το ευρώ ή το τέλος του ευρώ θα ήταν καταστροφή, λες και το κοινό νόμισμα καθιερώθηκε άπαξ διά παντός, χωρίς δυνατότητα αλλαγής, λες και κάθε μεταρρύθμιση θα σηματοδοτούσε το τέλος της Ενωσης. Ωστόσο ο απλός πολίτης καταλαβαίνει ότι οι Ελληνες σήμερα, όπως οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι αύριο, δεν θα έχουν τύχη αν προσπαθήσουν να σφίξουν κι άλλο τη βίδα των δημοσίων δαπανών, προσδοκώντας ότι θα γίνουν ως εκ θαύματος εξίσου ανταγωνιστικοί με τους Γερμανούς ή τους Ολλανδούς. Αυτό που χρειάζονται επειγόντως οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου είναι μια νομισματική αναπροσαρμογή που θα τους επέτρεπε να κερδίσουν σε ανταγωνιστικότητα».

Και ο Γάλλος οικονομολόγος καταλήγει: «Το ευρώ όφειλε να είναι η ασπίδα που θα χάριζε μεγαλύτερη ελευθερία, ευημερία και ανεξαρτησία. Σταδιακά κατήντησε, όμως, ένα κολάρο που σφίγγει γύρω από τον λαιμό μας κάθε μέρα και περισσότερο, αποστεώνοντας την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική εκεί όπου απαιτούνται επινοητικότητα και ευελιξία… Ας είμαστε δύσπιστοι στα ιερά σύμβολα που μας απαγορεύεται να αγγίξουμε και μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Η μοίρα που επιφυλάσσουν για την Ελλάδα δεν είναι καλός οιωνός».