H Αστική Επανάσταση του Α. Σαμαρά
Πρώτον, έδωσε πλήρως διαφορετική πρόταση εξόδου από την κρίση. Όχι «εναλλακτική» πρόταση. Τη μοναδική πρόταση! Γιατί άλλη δεν υπάρχει…
Το Μνημόνιο απέτυχε! Ο διεθνής τύπος το ομολογεί. Ο Σαμαράς το έλεγε εξ αρχής. Και τώρα τους το ξανάπε κατάμουτρα. Από θέση ισχύος αυτή τη φορά. Πανηγυρικά δικαιωμένος πια. Όχι απομονωμένος…
Δεύτερον, έθεσε το αίτημα δραστικής μείωσης των φόρων συνολικά. Και σε βαθμό – με συγκεκριμένα νούμερα – που δεν είχε τολμήσει ποτέ κανείς να θέσει:
– Ποιος είχε μιλήσει ποτέ για φόρο επί των κερδών 15% για όλες τις εταιρίες (flat rate);
– Ποιος είχε τολμήσει ποτέ να μιλήσει για μείωση του ανώτατου φόρου εισοδήματος στο 30% μέσα σε τρία χρόνια (από 45% που είναι σήμερα);
– Ποιος είχε τολμήσει να μιλήσει για μείωση των εργοδοτικών εισφορών; Όλα αυτά αναλυτικά και πλήρως κοστολογημένα…
Μέχρι πρόσφατα η μείωση των φόρων (και πολύ περισσότερο των ασφαλιστικών εισφορών) ήταν «ταμπού» στην Ελλάδα!
Η επιχειρηματικότητα ήταν «δαίμονας». Και ουδείς τολμούσε να την υπερασπιστεί…
Έτσι έμεναν απολύτως ανυπεράσπιστοι, όχι οι «πλούσιοι βιομήχανοι», που προ πολλού έχουν κλείσει τα εργοστάσιά τους, όχι οι κρατικοδίαιτοι μεγαλο-επιχειρηματίες που δεν είχαν πρόβλημα να «πληρώνουν φόρους», γιατί έπαιρναν πλουσιοπάροχες κρατικές προμήθειες και επιδοτήσεις, όχι
πάσης φύσεως λαμόγια της διαπλοκής, όχι οι τραπεζίτες που απολάμβαναν την προνομιακή θέση του καρτέλ τους…
Ανυπεράσπιστη έμενε η μεσαία τάξη: χιλιάδες αυτό-απασχολήμενοι και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες…πάσης φύσεως λαμόγια της διαπλοκής, όχι οι τραπεζίτες που απολάμβαναν την προνομιακή θέση του καρτέλ τους…
Καμία μικρή επιχείρηση δεν είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει. Κανένας νέος επιχειρηματίας δεν είχε την ευκαιρία να αναδειχθεί. Η «πίτα» μοιράζονταν ανάμεσα στους κρατικοδίαιτους και τους τραπεζίτες, με την επιδιαιτησία ενός «ελεγχόμενου» κράτους «ημετέρων».
Ταυτόχρονα, όπου ευνοείται η επιχειρηματικότητα, εκεί η διαχρονική ανεργία εξαλείφεται. Η επιχειρηματικότητα δημιουργεί θέσεις εργασίας. Η ανταγωνιστικότητα δημιουργεί υγιείς προοπτικές σταδιοδρομίας.
Όλα τα άλλα είναι στρεβλή και αντικοινωνική «αναδιανομή» από εκείνους που δεν μπορούν σε εκείνους που δεν αξίζουν…
Ο κρατισμός της Μεταπολίτευσης δέχθηκε αποφασιστικό πλήγμα. Και η κοινωνία πήρε ανάσα. Άρχισε να ελπίζει…
Πανικόβλητοι αντιμετώπισαν τις προτάσεις Σαμαρά οι «άλλοι» – κυβέρνηση και «εξαπτέρυγα».
– Από κυβερνητικής πλευράς, πλήρης αμηχανία.
Οι «φωστήρες» του Υπουργείου Οικονομικών έσπευσαν να δηλώσουν ότι το
πρόγραμμα Σαμαρά «δημιουργεί μεγάλο έλλειμμα». Πώς το υπολόγισαν αυτό;
Πρόσθεσαν «μήλα με πορτοκάλια»: Άθροισαν έσοδα από το πρόγραμμα με δαπάνες και τα πέρασαν όλα στις…δαπάνες! Ξέχασαν να μετρήσουν τις αναλυτικά καταγεγραμμένες περικοπές δαπανών που
περιλαμβάνει. Και παρέλειψαν να μετρήσουν τα έσοδα από την αναπόφευκτη ανάκαμψη.
Αν τέτοιους υπολογισμούς κάνουν στο Υπουργείο Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, τώρα εξηγείται πως έπεσαν έξω σε όλους τους στόχους τους μέχρι σήμερα.
Αν έτσι τα μετράνε, ο Θεός να μας φυλάει…
– Ήλθε και ο Καρατζαφέρης και είπε το ανεπανάληπτο: Ότι, λέει, ο Σαμαράς «αντιγράφει» τις δικές του προτάσεις!
Η Μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες!
Νομίζει ότι κάθε εξυπνάδα που ξεφουρνίζει κατά καιρούς είναι «οικονομική πρόταση»!
Και καλά οι της Νέας Δημοκρατίας δεν του δίνουν σημασία…
Οι του ΠΑΣΟΚ πότε ασχολήθηκαν με τις «προτάσεις» του (όπως ασχολούνται σήμερα, πυρετωδώς, με τις προτάσεις Σαμαρά);
Γιατί δεν του δίνουν σημασία επί της ουσίας όσων λέει. Αναρωτήθηκε ποτέ;
Γιατί δεν υπάρχει «ουσία»!
Τον χρησιμοποιούν για να στηρίζει την Πολιτική του Μνημονίου. Αλλά δεν τον παίρνουν και στα σοβαρά. «Εξαπτέρυγο» μίας χρήσεως είναι….
– Η κα. Μπακογιάννη, αντίθετα, είναι εξαπτέρυγο… καμίας χρήσεως! Και δεν ασχολείται κανείς με αυτά που λέει…
Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι τώρα ο Σαμαράς κατάφερε να τους βάλει όλους απέναντί του και η κοινωνία να κοιτάει το Σαμαρά, όχι τους άλλους.
Να παίρνει ελπίδα από το Πρόγραμμα Σαμαρά, όχι από το Μνημόνιο Κυβέρνησης και εξαπτέρυγων.
Έθεσε πλήρως την ατζέντα:
Πρόγραμμα Επανεκκίνησης και αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Αυτό συζητάνε όλοι. Σε αυτό στρέφονται πλέον και αρχίζουν να το πιστεύουν όλο και περισσότεροι…
Ακόμα, έκανε τη μεγαλύτερη τομή: «Αντιμίλησε» στις Βρυξέλλες και στα επιχειρηματικά συμφέροντα της διαπλοκής.
Του παράγγελναν: «κάνε συναίνεση»…
Και τους απάντησε «δεν συναινώ στο λάθος, δεν συν-διαχειρίζομαι το αδιέξοδο».
Και το τελευταίο: Έστειλε σαφές εθνοκεντρικό μήνυμα:
– Θα πετύχουμε γιατί είμαστε Έλληνες, ο σπόρος που δεν πεθαίνει!
Τέρμα μια ολόκληρη εποχή που ουδείς τολμούσε να μιλήσει για Ελλάδα , για Πατρίδα, για Αξιοπρέπεια.
Κάποιοι καθεστωτικοί παπαγάλοι. Σκέφτηκαν, προς στιγμήν, να τον καταγγείλουν ως… «εθνικιστή».
Τους πρόλαβαν άλλοι, ψυχραιμότεροι: «Ο σπόρος που δεν πεθαίνει» είναι στίχος του Ελύτη…
Τις αστικές επαναστάσεις τις προκάλεσαν συνήθως τριών ειδών αιτήματα: για Περισσότερη Ελευθερία, για καλύτερη Πατρίδα και για λιγότερους φόρους.
Ο Σαμαράς υιοθέτησε και τα τρία, σε μια κοινωνία που διψούσε να τα ακούσει, τα ’ψαχνε χρόνια, αλλά δεν τολμούσε κανείς να του τα πει.
ΝΖ
http://www.antinews.gr/2011/05/14/100848/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου